even kort voor het slapengaan

Eigen aan een dipje en weinig tijd hebben, is vaak een slaaptekort. Ik ben aan het werken aan de oplossing daarvoor, nl. meer slapen. Maar dat is eigenlijk geen eenvoudige taak, wegens het weinig tijd gedeelte. Want weinig tijd wil zeggen dat je heel erg druk bezig bent en dat je pas laat beseft dat je eens moet ophouden met bezig zijn en gaan slapen.
Ik ga nu dus binnenkort gaan slapen, want het besef dat ik eens moet ophouden met bezig zijn voor vandaag is al tot me doorgedrongen. Deze post zal dus kort zijn en net voor het slapengaan, wat dus de titel verklaard. Handig he?!

Bij deze kan ik iedereen dus ook laten weten dat ik de plotse drukke activiteit op verschillende blogs heb opgemerkt. Maar dat ik me eventjes afzijdig moet houden, aangezien ik nu eenmaal het besef heb dat ik even moet ophouden met bezig zijn, ten einde mijn oplossing van meer slapen een kans te kunnen geven.
Bij deze weten jullie ook dat ik weldegelijk jullie blogleventjes in de gaten houdt en graag weet waar jullie mee bezig zijn. Het leven is echter druk en een mens moet geduld hebben. Maar dat hebben jullie vast wel.

Ook wil ik nog eventjes zeggen dat ik weet dat zwemmen ook goed is voor de conditie. Vorig jaar heb ik dat eens een klein tijdje volgehouden om wekelijks te gaan zwemmen. En ik denk dat mijn maximum lag tussen de 40 en 50 baantjes. Zwemmen doe ik trouwens best graag, zo baantjes trekken werkt ontspannend vind ik. Het enige vervelende vind ik het gedeelte waarin je koud hebt (ik haat het om kou te hebben, zoals Jonas wel kan beamen) en ik kan ook niet echt alleen gaan zwemmen omdat ik niet altijd met mijn lenzen zwem. (ik zwem niet zo graag met mijn lenzen omdat ik een gebrek heb aan een goede duikbril en dat gebrek maar niet kan oplossen wegens een gebrek aan tijd wat ons weer naar het begin van deze post zou leiden.) Op momenten dat ik dus zonder lenzen zwem, heb ik een gids nodig, want anders loop ik gegarandeerd overal tegen. Ik word blind volgens mij... Al zei mijn oogarts dat dat niet waar was. Maar ook al is hij een specialist, ik geloof daar niks van, ik word blind en daarmee uit. (hihi, blijkbaar ben ik soms koppig)
Anyway, verder over zwemmen gesproken, ik vind het een heel goed gedacht van Jolien om volgend semester eens wat te gaan zwemmen. Dus ik ben zeker kandidaat!

Verder kan ik jullie ook mededelen dat ik al minder paniekaanvallen en dergelijke heb dan in het begin van mijn dipje. Ook minder slechte dromen en minder doemgedachten. Wel heb ik nog steeds een heel lage drempel als het aankomt op het inkasseren van kleine en grote tegenslagen. En mijn zelfvertrouwen... tjah... daar gaan we het ook even niet over hebben.
Alles gaat best ok met me, zolang ik bezig gehouden wordt en niet de tijd krijg om te piekeren. En wegens mijn eerste kommentaar over mijn weinig tijd, word ik dus wel serieus bezig gehouden. En ik heb ook van die lieve vrienden die me mailtjes sturen en met me afspreken om naar mijn gezaag te luisteren en mij bezig te houden. Fantastisch vind ik dat!!
Verder is mijn kritieke punt nog altijd mijn stage en het stageverslag. Maar ach, iedereen heeft zo wel zijn achillespees zeker? (trouwens, ik heb laatst gelopen met slechte sportschoenen en zonder steunzolen, en geloof me vrij, ik heb zeker een achillespees, of toch zeker een pees in mijn enkel, want ie deed zeer! ;) )

Nu kan ik jullie als afsluiter nog mededelen dat ik blijkbaar totaal geen besef heb van kort of lang, maar soit...

golfjes

De laatste tijd ben ik een beetje als een golfje (een moe golfje weliswaar). Ik ga zo'n beetje op en neer en soms een beetje ertussen.

Nu ik jullie in mijn vorige post al laten weten heb over het 'neer'-gedeelte van mijn golfje, wil ik jullie ook wel enkele stukjes vertellen van mijn 'op'-gedeeltes.

Zo heeft mijn mama ooit nog naailes gevolgd (en ik ga dat later zeker ook nog volgen, maar daar gaat et em nu niet om) en toen ik naar een feestje moest, verkleed als sprookjesfiguur, kwam dit enorm van pas. Zo zijn we samen stof gaan kiezen, hebben we patronen gemaakt, met krijt op de stof getekend, speltjes gestoken en verstoken en tenslotte ook geknipt. Mijn mama heeft dan ook haar naaimachine boven gehaald en haar vaardigheden tenvolle benut. En zo ben ik nu de erg trotse eigenares van een prachtige rode cape om roodkapje mee te spelen!

Verder heeft Nathalie me kunnen overhalen dat lopen misschien wel een itsiepietsie goed zou zijn voor mijn conditie en dat ik me nu toch maar eens over mijn hekel aan lopen moest zetten. Vorige week dinsdag heb ik dan ook mijn eerste kleine mini-beetje gelopen. Wie weet wat dat zal geven?

Ook hebben mijn zusje en een blad papier mijn mama en mij deze week 'the riverdance' aangeleerd. Deze vrijdag hebben we t resultaat dan uitgetest op de opendeurdag van mijn zusje haar volksdansgroep en t lukte!!! Fantastisch he!!

En verder nog een heeeel belangrijk 'op'je. Namelijk al mijn vriendjes en mijn vriendinnetjes die luisteren naar het gezaag van mijn 'neer'tjes en er speciaal voor mij zijn met oortjes, oogjes, adviesjes en knuffels!

Nou ga ik maar nog wat verder golven...
Knuffel !

een weetje

Tijd heb ik nog steeds niet, maar soms dwingt je lichaam je mentaal of fysiek toch om tijd te nemen.

Zoals jullie vast weten ben ik iemand die graag zorgt voor andere mensen. (alle, ik hoop toch dat jullie weten dat ik altijd klaar sta voor jullie)
De enigste waar ik in mijn hele leven nog bijna nooit voor klaargestaan heb of voor gezorgd heb, is mezelf. En dat breekt me nu een beetje zuur op.

Ik wil jullie bij deze laten weten dat ik misschien wel een beetje jullie hulp zal nodig hebben om te leren voor mezelf te zorgen. En verder mogen jullie ook weten dat op een vraag hoe het met me is, ik niet 'goed' kan antwoorden, of ik zou aan het liegen zijn.

'k Ga niet verder uitwijden, dit is nog steeds een publieke blog en ik ben niet dapper genoeg om mijn hele leven hierop te smijten.

Toegeven aan jezelf dat er iets mis is en dat je het niet zelf kan oplossen, is bijna het moeilijkste wat er is.


knuffel

tijd

Ik heb mijn blog alweer een tijdje schromelijk verwaarloosd. Bij deze mijn excuses hiervoor.
Waarom dit zo gekomen is, heeft alles te maken met tijd. Of beter gezegd het heeft alles te maken met een gebrek aan tijd.

Zo moet ik tot mijn spijt mededelen dat het gebrek aan tijd nog steeds aanwezig is. `Maar je bent nu toch iets op je blog aan het zetten?`denk je misschien? Ja, dat is wel zo. Maar dit momentje noem ik geen tijd... eerder een klein gaatje tussen werken en lesvolgen in. Want wanneer je na elke zin op je uurwerk kijkt of je niet beter al naar de les vertrekt, dan kan je bezwaarlijk zeggen dat je tijd hebt he?

Dus bij deze laat ik jullie nog eventjes met rust... tot ik nog eens een gaatje vind, of beter nog: tot ik nog eens tijd heb!

PS: een kleine positieve noot: Mijn gebrek aan tijd nu, geeft me misschien voldoende stof voor postjes wanneer ik wederom eens over tijd (of een gaatje) beschik.