vrijdag, januari 11, 2008

Modi

Het is niet zo dat ik kan spreken van een nieuwe ontdekking, het is zelfs geen nieuwe observatie. Wat het dan wel is? Het is gewoon iets wat ik al langer wist, maar nooit benoemd had.
Het zou namelijk een onneindig lange taak zijn om alles wat men weet, bewust te maken en het dan nog eens te benoemen. Maar voor dit ene geval heb ik dus een uitzondering gemaakt en het proces doorlopen van onbewust weten, bewust weten en uiteindelijk benoemen.
Maar misschien wordt het nu toch wel eens tijd dat ik overga naar hetgene wat ik benoemd heb, want uitwijdingen zijn misschien wel leuk om te lezen, maar na een tijdje worden ze gewoon langdradig en serieus, daar heeft niemand iets aan. (zelfs de schrijver niet)

Het fenomeen dat ik benoemd heb, heeft iets te maken met het onderwerp. Het gaat hem dus over modi. Ik wil hierbij wel vermelden dat het desbetreffende benoemde fenomeen enkel op mij van toepassing is. Ik heb namelijk nog geen uitsluitsel of dit ook voor anderen van toepassing is. Waar ik wel uitsluitsel over heb, is dat het geen algemeen fenomeen is, want ik ken mensen die hier geen last van hebben.
Aha, denk je nu vast, het fenomeen is een last voor Veerle. Ach... dat heb je dan mis. Het fenomeen op zich is niet goed of niet slecht, het is er gewoon. Maar die uitleg doe ik beter na de uitleg van het fenomeen op zich.

Het komt er in se op neer dat ik verschillende modi heb. Zo heb je de 'leesmodus', 'de schrijfmodus', de 'ongeconcentreerde modus', de 'blokmodus'... Ik kan er vast nog een heleboel opnoemen, maar sommigen moeten volgens mij nog het proces van onbewust weten, naar bewust weten en benoemen doorlopen.
De twee modi waar het er nu om gaat, zijn de 'schrijfmodus' en de 'blokmodus' (al moet ik zeggen dat bij de 'blokmodus' een sterke verbintenis is met de 'leesmodus'). Het is namelijk zo dat, ondanks het feit dat ik niet slecht ben in multi-tasking, ik wel heel slecht ben in multi-modiing.
Multi-modiing kan je dan beschrijven als het afwisselen van verschillende modi op korte termijn (zijnde elke zoveel uren wisselen van modus).

Een concreet voorbeeld zal de hopeloos verwarde lezer misschien uit zijn wanhoop helpen. Ik zit momenteel in de blok (wat een verrassing!) en dan sta ik dus, na een korte inloopperiode die de eerste week van de kerstvakantie heet, in de 'blokmodus'. Dit houdt in dat ik mijn cursus blok en me enkele dagen enkel in die materie vastbijt. Momenteel studeer ik een vak dat iets te weinig is voor de tijd die ik ervoor heb, of omgekeerd gezegd, ik heb iets teveel tijd voor het vak dat ik nu moet studeren. Luxe! zouden sommigen denken, nu kan je ook aan je scriptie of stageverslag werken. Wel, daar komt mijn gebrek aan multi-modiing in beeld. Voor het schrijven van een stageverslag is het namelijk een essentiële voorwaarde om in de 'schrijfmodus' te kunnen vertoeven. Maar aangezien ik momenteel in de 'blokmodus' zit en niet zo snel kan wisselen van modus, lukt het me dus niet om aan mijn stageverslag te werken en ondertussen mijn studie voor de examens niet uit het oog te verliezen.

Nu zou je dit alles kunnen interpreteren als een last en een tekortkoming van mijnentwege. Maar eigenlijk ervaar ik dat helemaal niet zo. Ik sta nu in 'blokmodus' en dat is goed voor mij en nadat mijn examens gedaan zijn (die trouwens eindigen in een paper, waardoor ik wel zal overschakelen in 'schrijfmodus' door tijdsdruk) heb ik nog enige tijd over om in 'schrijfmodus'-zijnde mijn stageverslag te schrijven.

Nu heb ik nog niet bewust gewaargeworden hoe zo'n modishift precies gebeurt en wat die shift uiteindelijk triggert. Misschien moet ik daar nog eens een post aan wijden als ik het uiteidenlijk te weten kom.

Trouwens, is er iemand die zichzelf ook herkent in mijn relaas? Of ben ik de enigste mens die zichzelf in modi kan beschrijven? (dat betwijfel ik) En wat ik ook wel graag zou weten, is of er in mensen zijn die goed zijn in multi-modiing en hoe zij dat dan precies aanpakken. Niet dat ik perse goed wil worden in multi-modiing, maar het lijkt me handig om te weten, wie weet komt het ooit wel van pas...

Geen opmerkingen: