Mijn blog is de laatste tijd niet meer zo populair heb ik menen op te merken. Ach, niet dat ik dat nu zo aan mijn hart laat komen hoor, het heeft vast zo zijn redenen.
- Misschien heeft het feit dat iedereen het druk heeft met schoolwerk er wel wat mee te maken. Ik kan mij daar alleszins heel erg in inleven.
- Misschien komt het doordat ik niet erg regelmatig iets achterlaat op deze blog. Waardoor dat komt, dat lijkt een beetje op de voorgaande reden.
- Misschien komt het omdat ik niks interessants vertel op deze blog. Het kan natuurlijk altijd dat mijn stijl niet bij iedereen in de smaak valt. Maar dat vind ik maar een flutjesreden, want ik ga mijn stijl toch niet aanpassen
- Misschien komt het omdat iedereen het adres van mijn blog verloren is. Tjah, dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Ik ben ook een enorme sloddervos, maar toch... zo ingewikkeld is mijn adres nu ook weer niet
- Misschien heeft iedereen een hekel gekregen aan computers en is iedereen massaal weer met de typmachine begonnen. Tjah... de eerste typmachine met internet moet nog uitgevonden worden, vrees ik.
- Misschien kennen te weinig mensen mijn blog. Dat is natuurlijk wel een mogelijkheid en dat komt dan vast weer doordat ik eigenlijk helemaal geen reclame maak voor mijn blog.
- ...
Ik denk dat ik nu onderhand wel al een heleboel redenen bijeengeredeneerd heb. Dus nu wordt het eerder tijd om aan oplossingen te denken.
Zo zal ik:
- regelmatiger moeten schrijven (dat wordt een moeilijke)
- niet alleen mogen zeveren, maar af en toe ook eens iets substantieels vertellen
- mijn blog proberen eens wat opleuken met hier en daar een foto tussen de tekst
- meer reclame moeten maken voor mijn blog
Jaja, dat is al een heel lijstje...
Laat ik dan maar aan mijn oplossingen beginnen werken door deze post te publiceren!
*klikt op de knop 'publish post'*
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
reden 1 en 2 zijn het meest toepasselijk op mezelf én tegelijkertijd ook op mijn eigen blog...
ik voel me ondanks de afstand weer helemaal gerelated aan je, veerle. we zitten in hetzelfde schuitje. op dezelfde golflengte. we varen in hetzelfde schuitje op dezelfde golflengte. met onze zelfde soort schuitjes varen we op dezelfde golf (ik zwaai naar je!). binnenkort komt wel een verlossend eiland aan de horizon opduiken (15 juni is bij mij de EINDE EXAMENS datum, dus dat is een groooot eiland van meer als drie maanden vakantie). soms denk ik dat ik het al in het vizier krijg. als alle golven laag zijn vormt het een stipje aan de horizon. maar dan duiken weer de vijf grote golven op van de vijf examens die ik vanaf maandag zal beginnen afleggen, en verdwijnt het eiland uit zicht. tijdelijk. want ik vaar de goede richting uit. soms eens achterom kijken. dat is ook een zeer mooi zicht. zeer mooi, zeer mooi.
veerle, goede vaart, en kijk uit naar je eiland. tot binnenkort.
josefine
Josefine, ik wens je een behouden vaart daar tussen al die golven! Ik zal maandag es extra aan je denken en natuurlijk zwaai ik vanop mijn schuitje enthousiast terug (niet te natuurlijk, want kapseizen, daar heb ik geen zin in).
Ik kijk ook enorm uit naar mijn eilandje, al zal ik het pas de 25ste na mijn laatste examen bereiken en spijtig genoeg is mijn eilandje ietsje kleiner dan het jouwe, maar we zullen er vast met even volle teugen van genieten.
à bientôt!
Een reactie posten