Mijn kamerraam

Zoals mijn blog je vast al deed vermoeden, is mijn kamer eigenlijk een zolderkamertje. Ja, kompleet met schuin dak en slechte isolatie. Maar daar gaat het nu eigenlijk niet om, het gaat vandaag over mijn kamerraam. Dat is zo'n 'schuin velux-ding' en geeft mij de mogelijkheid om naar de huizen en tuinen rondom mij te kijken.

De laatste dagen zit ik erg veel achter mijn computer, dit door de vele werkjes die ik moet maken en ik ben zo iemand die veel sneller typt dan schrijft. Al ga je me nooit horen zeggen dat ik liever typ dan schrijf, want ik hou van schrijven en nog liefst met mijn ouderwetse vulpen of met een kalligrafie-pen. Als ik aan mijn computer zit en rechts naast mij kijk, kijk ik naar buiten door mijn kamerraam. Dan zie ik geen tuinen, want daarvoor moet ik al rechtstaand naar buiten kijken. Als ik dus van mijn bureaustoel naar buiten kijk, zie ik enkele daken in de verte, enkele boomtoppen en een heleboel lucht. Je kan zeggen wat je wil, maar ik vind het uitzicht prachtig, vooral omdat het zo vaak verschilt. Enkele dagen geleden was de lucht stralend blauw, met hier en daar een streepje wolk en een heerlijk zonnetje. Mijn kamer voelde direct lentewarm.
Vandaag is de lucht effen grijs en steken de lege boomtoppen er scherp tegen af. Mijn kamer voelt een beetje frisjes en ruikt naar chauffage. Ik ben blij dat ik niet veel naar buiten moet vandaag, want het ziet er koud uit.

Mijn raam heeft verder nog een leuk effect. Zo schijnt de maan er 's avonds vaak naarbinnen. Als het volle maan is, zie ik een lichtbundel mijn kamer in vallen. Prachtig is dat! Ik kan het eigenlijk nooit zo goed beschrijven als het eruit ziet, dus ga ik ook geen poging wagen. Ik wil alleen met je delen dat een raam waar de maan langs naarbinnen schijnt een fantastische meerwaarde biedt aan een kamer. Ik kan dus 's avonds in het maanlicht zitten, in de knusse gezellligheid van mijn kamer.

Maar het prachtigste moet nog komen. Ik wou dat ik er een foto van had, maar op het moment had ik geen fototoestel bij en ik zou het toch nooit zo mooi hebben kunnen fotograferen. Weet je nog enige tijd geleden toen het zo een mini-beetje gesneeuwd had? Het uitzicht vanuit mijn raam was prachtig toen. Er lag wat wit op de daken en de bomen en tuinen lagen ook wit. En sneeuw reflecteert zo mooi het maanlicht, waardoor het wat klaarder leek dan het was. Die avond scheen de volle (of bijna volle) maan weer eens mijn kamer binnen. Het was zo'n uitzicht dat vaak in boeken wordt beschreven en ik werd er zowaar een beetje week vanbinnen van. En ik kreeg zin om er een mooie beschrijving over te maken. Ik zal het vast nooit zo mooi kunnen beschrijven als het was, dus ik kan je alleen maar aanraden om, als je de kans krijgt, ook met volle teugen te genieten van een in maanlichtvergoten sneeuwlandschap. En ondanks het opwarmende klimaat, moet je daar niet speciaal het land voor verlaten, alleen veel geduld hebben.