Treinen en bussen

Ik weet niet hoe het komt, maar de laatste tijd heb ik vaak iets te vertellen over het openbaar vervoer. Niet dat ik nu zo'n immense fan ben van ons openbaar vervoer, al heb ik er wel enige affiniteit voor. Die affiniteit heb ik vooral op momenten dat ik denk aan het openbaar vervoer in andere landen of plaatsen, op andere momenten is die affiniteit ver zoek. Zoals die keer dat de trein net buiten het station twintig minuten bleef stilstaan terwijl ik op tijd ergens moest zijn. Op zo'n momenten kan ik me die affiniteit helemaal niet voorstellen. Maar ach... wie zou dat wel kunnen?

Maar laten we eerst met mijn treinverhaaltje beginnen. (daarna heb ik nog twee busverhaaltjes in petto, leuk he?)
Laatst zat ik op de trein van Kortrijk naar Gent. Ik geloof dat het twee vrijdagen terug was, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Als ik naar Kortrijk ga, doe ik dat met mijn go-pass, want een gewoon ticket is duurder. En die bewuste vrijdag was dit niet anders. De conducteur kwam langs, zo nog een jong manneke, maar met een vriendelijk uitzicht. Ik toonde mijn go-pass, waar hij prompt een gaatje in prikte en direct daarna vroeg hij mijn identiteitskaart. Ik toonde die dus en hij gaf me mijn go-pass en identiteitskaart terug en ging verder, mij enigszins verbijsterd achterlatend. Zeg nu zelf, zie ik er al ouder dan 26 uit? Ik vond het nogal eigenaardig, maar ik besloot het als een complement aan te nemen. Ik zie er dus niet meer zoals een puber uit, maar een heuse jongedame ;-). Misschien moet ik de volgende keer eens twee staartjes in mijn haar doen, zou de conducteur dan nog om mijn identiteitskaart vragen?

En dan mijn busverhaaltjes. Alle, het eerste is eigenlijk niet echt een verhaaltje, eerder een bedenking. Ik ben nu al enkele jaren gewoon van het openbaar vervoer te nemen in Gent. Ik heb ook al enkele jaren een buzzy-pazz, heel handig is dat. Ik stap dus meestal gewoon op de bus, knik eens vriendelijk naar de chauffeur en ga dan op zoek naar een zitplaatsje. In Kortrijk is me dat dus nog nooit gelukt. Daar houdt de chauffeur me telkens tegen, ondanks mijn vriendelijke knikje, om mijn abonnement te vragen. Heel vervelend vind ik dat, al hebben die chauffeurs daar natuurlijk het volste recht toe en zou ik mijn buzzy-pazz eigenlijk spontaan moeten tonen. Maar soit, daar gaat het me eigenlijk niet om. Ik wou gewoon even melden dat het me opgevallen was dat ze in Kortrijk banger zijn beduveld te worden dan in Gent. Of misschien vinden Gentse chauffeurs dat ik er betrouwbaar uit zie en vinden de Kortrijkse chauffeurs dat net niet? Wie zal het zeggen?

Het tweede busverhaaltje maakt eigenlijk deel uit van een vervolgverhaal. Zo heb ik dus al tweemaal op een '77 met vuilnisbak' gezeten. Deze zaterdag stapte ik weer aan het station op een 77 en ik dacht echt dat ik weer 'de vuilnisbak' zou zien hangen, maar dat was niet het geval, het was een gewone bus. En zal ik je nu eens wat vertellen, ik was echt teleurgesteld! Maar ach... ik kan ook relativeren hoor, want deze bus had dan wel geen vuilnisbak, ik mocht er wel mijn appel opeten.