Laatst had ik even tijd om na te denken. Dat was eens leuk, maar daar gaat het hier eigenlijk niet om. Het gaat hier over wat ik aan het nadenken was.
Ik heb nu al een paar keer op korte tijd zinnetjes gehoord die erop neerkwamen dat er blijkbaar iets aan mij is dat mij van anderen onderscheid. Iets dat 'typisch Veerle' is.
Ik vroeg me dan ook af wat dat iets nu eigenlijk was. Wat maakt dat als ik een tekst typ, je daaraan kan zien dat ik die geschreven heb? (zonder het feit dat mijn naam eronder staat mee te rekenen) Of wat maakt dat sommige dingen die ik zeg typisch voor mij zijn? Heb ik dan zoveel originele ideeën waar niemand anders over nadenkt? Of denk ik juist zo weinig na dat het typisch wordt?
Ik ging dan ook ten rade bij Jonas (hij is toch een van de mensen die mij het best bij deze vragen zou kunnen helpen) om te weten te komen wat dat iets nu eigenlijk moge zijn.
Hij beaamde dat er weldegelijk zo een iets was... maar blijkbaar was dat 'iets' heel veel en weinig tegelijk en blijkbaar ook niet benoembaar.
We kwamen wel tot een interessant gesprek over wat je leuk kan vinden aan iemand en wat minder leuk. Maar tot een duidelijke definitie van wat 'typisch Veerle' nu eigenlijk inhoud, kwamen we niet. 'But then again' (bij gebrek aan de nederlandse uitspraak hiervoor) misschien is het maar beter zo'n iets niet te benoemen en gewoon blij te zijn dat het bestaat.
Dan begon ik nog verder te denken. Als ik dan een iets bezit dat mij typeert, bezitten de anderen dan ook zoiets? En zou ik dat dan kunnen benoemen of gewoon maar weten dat het er is?
Ik kon besluiten dat volgens mij iedereen wel iets typisch heeft. Hoe beter je ze kent hoe meer dit duidelijk wordt. Maar misschien is zoiets dus gewoon niet benoembaar, want als je t in woorden giet... loop je dan niet het gevaar mensen te verengen tot enkele kenmerken?
Toen was echter mijn tijd voor nadenken opgedacht. Antwoorden heb ik dus nog niet en misschien ook wel nooit. Maar 'k heb wel stof tot nadenken en misschien jij nu ook?
Nu wachten op een volgend gaatje om verder te denken...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
dag veerle
noodzakerlijkerwijs doet dit stukje me ook nadenken over wat 'typisch veerle' is. maar dan dacht ik meteen, ik wil daar niet echt over nadenken, alleen als ze het echt wil weten zal ik het eens proberen formuleren en dan misschien eerder in een mailtje of van persoon tot persoon of zo. maar voor de rest wil ik gewoon 'typisch veerle' ervaren.
en in dat verengen, daar zit wel iets in. ik denk trouwens dat een hele groep mensen zich best wel ok voelen in een verengde persoonlijkheid. maar mezelf, noch de mensen die ik liefheb, zou ik het toewensen. dus laat ons gewoon genieten van onze typische zelven en ze leven!
(god, dit lijkt wel een blijde kerstboodschap.)
veel groetjes!
jolien
Een reactie posten