Volgens mij is de herfst begonnen.
Hoe kom ik daar zo plots op vraag je je misschien af? Wel, het zit zo.
Het is fris en regenachtig buiten. Het waait veel. Onze straat ligt vol hazelnoten (al dan niet kapotgereden) en bladeren. Op mijn stageplaats ligt het vol kastanjes, vooral kapotgereden. En als de jongeren buiten roken, komen ze bibberend weer binnen. (en ik zelf ga liever niet mee naar buiten)
Verder heb ik besloten mijn winterjas naar de kuis te doen, zodat die fris gewassen de winter zou kunnen ingaan. Aan zo'n dingen denk je toch enkel in de herfst?
Ik kan niet meer gewoon in mijn t-shirtje rondlopen en op straat merk ik dat mijn zomerjasje een beetje dunnetjes begint te worden en maak ik gaarne gebruik van mijn sjaal.
Niet dat die sjaal zoveel geholpen heeft, want een of andere smerige verkoudheid heeft zich op mijn longen gezet. Zo'n verkouden gevoel (niet te erg, maar toch present en heesmakend) geeft echt wel een extra dimensie aan mijn herfstgevoel.
Ook begin ik bij het dragen van rokjes toch wel heel dankbaar te zijn voor mijn nylonkousen. En mijn botjes zullen binnenkort weer welgekomen mijn teentjes warmhouden.
Ik heb daarnaast ook niet meer zoveel zin in ijsjes, maar meer in soep en thee.
Met andere woorden, redenen genoeg voor mijn stelling dat de herfst begonnen is. Iemand een bezwaar?
Knuffel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Het is een idee. Maar toch kan ik er niet mee akkoord gaan. De herfst heeft ook zo zijn bestaansrechten. Niet aanvaarden en express depressief maken vind ik eigenlijk ferm gemeen!
Dus ja, denk gewoon, dat we door de vier seizoenen, ons favoriete seizoen (welke dat ook is) juist meer apreciëren.
onweerlegbaar geargumenteerd veerle.
mag ik bij wijze van opmerking voor jonas ook nog even melden dat de herfst een prachtig seizoen is. vooral dan op dagen dat een veraf staande zon er nog net in slaagt door je jas en trui heen te dringen, en wind speelt met het haar van de mensen in de straat. en de kleuren van bladeren (en kastanjes) zowel in de goot als aan de bomen. en het gevoel op de mooie dagen in de herfst (in parijs is het vandaag zo een), een besef dat die dagen zeldzamer worden en dus om te koesteren zijn. eigenlijk denk ik bijna dat de herfst mijn favoriete seizoen is. maar dat kan ook komen door dit moment waarop zon doorheen het glas van het raam van mijn kamertje schuin op mijn rug en bureau en typende vingers valt, en oranje warmte behaaglijk gloeit.
Een reactie posten