Dit weekend is de mini-jungle voorgoed verdwenen uit onze tuin. We hebben nu weer gewoon gras. Het enige wat ons nog herinnert aan de mini-jungle zijn achtergebleven bladeren en twijgjes en spijtig genoeg ook een kapotte wasdraad.
Maar dit is niet de enige verandering die zich dit weekend in onze tuin voltrokken heeft. Zo is er een einde gekomen aan onze grote tuin waar mijn broer, mijn zusje, onze buren en ik vroeger veel in geravot hebben. Ook de doorgang van op straat naar onze tuin is verleden tijd. Spijtig spijtig... afscheid nemen doet zeer.
Ook onze moestuin en onze komposthoop zijn niet meer de onze. Mijn opa kwam voor de laatste keer in de moestuin werken en het witloof ophalen. Gedaan met boontjes, aardappelen, witloof, prei, sla,... uit de tuin. De winkel zal een betere klant aan ons hebben.
We hebben wel nog onze 'rode besjes'-struiken en braambessenstruiken kunnen redden.
Hoe komt dit allemaal zo plots zou je kunnen denken? Wel, dat gedeelte van onze tuin hadden we officieus in vruchtgebruik. Maar nu maakt de eigenaar er zijn eigen privé tuin van, dus is het afgelopen met de grote tuin.
Ach... aan alle mooie liedjes komt een einde... Ik prijs me wel gelukkig dat ik als kind de kans gehad heb zo'n grote tuin te hebben, dat we putten konden graven in het gazon en mijn opa konden helpen spitten, dat we op schattenjacht konden en moddertaartjes konden bakken, dat vrienden langs konden komen, zonder heel ons huis door te moeten (vooral als we in de tuin gevoetbald hadden en vol gras hingen, mijn mama en onze living waren daar vast heel dankbaar voor)
Ik werd dit weekend dus weer eventjes met mijn neus op de feiten geduwd. Tijden veranderen en ik word ouder...
Bij deze neem ik nog een genietend slokje van mijn gemberthee en wacht ik geduldig op commentaartjes, reacties op de gele laarsjes en tot mijn inspiratie wederkeert...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
ooh,
dat is erg jammer..
aan de manieren waarop je altijd over je tuin vertelde (en nog steeds vertelt) kunnen we duidelijk horen hoezeer er je erop gesteld bent
maar gelukkig heb je nog je herinneringen aan de moddertaartjes en aan de keren dat je putten maakte in de tuin, en dat je mama daar niet zo blij mee was
en als je er écht nood aan hebt kan je nog steeds putten en moddertaartjes maken in het stuk tuin dat even jungle is geweest..
maar (en het is nu niet mijn bedoeling om je bang te maken of zo), het feit dat je ouder wordt wil ook zeggen dat je steeds dichter bij het punt komt waarop je misschien zelf wel een grote tuin zal hebben, en dat is toch wel mooi vooruitzicht?
Een reactie posten